ZARYS HISTORII PARAFII ŚWIĘTEGO MICHAŁA ARCHANIOŁA W SIEDLIMOWIE

---

WIEŚ SIEDLIMOWO położone jest na południowy wschód od Wójcina Jej nazwa której pochodzi od imienia Siedlima. W 1357 roku miejscowość była własnością arcybiskupów gnieźnieńskich potwierdzoną przez Kazimierza Wielkiego. W 1360 roku wzmiankowano w dokumentach o proboszczu istniejącej tu parafii. Od 1664 roku aż do rozbiorów Polski miejscowość była własnością kapituły gnieźnieńskiej. W końcu XIX i początku XX wieku znaczna część wsi była w posiadaniu Wojciecha Miecha. W 1905 roku założono w Siedlimowie kółko rolnicze, a w 1938 roku Spółdzielnię Rolniczo-Handlową.

---

---

Obecny Kościół Świętego Michała Archanioła w Siedlimowie pochodzi z 1786 roku. Został rozbudowany staraniem kuratora i późniejszego proboszcza Siedlimowa ks. Stanisława Kostkę Kamieńskiego (ur. 22.07.1835 roku zm. 17.06.1894 w Raczkowie[1]). Pełnił on swoją posługę w Siedlimowskiej Parafii w okresie od 1869 do 27.03.1887 roku jako następca kuratora parafii Ks. Pawła Drzażdzyńskiego. Za jego staraniem rozbudowano drewniany barokowy kościół o konstrukcji zrębowej w której dobudowano do nawy głównej mniejsze prezbiterium zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Całość świątyni został wykonana na podmurówce z kamienia, oszalowanego z wieżą nakrytą baniastym hełmem z latarnią od zachodu.

[1] Kurier Poznański z 19.06.1894

---

Wnętrze świątyni zostało podzielone na trzy części dwoma rzędami słupów z kolebkowymi stropami z fasetą.  We wnętrzu kościoła znajduje się gotycka grupa ukrzyżowania pochodząca z XV wieku.

Ołtarz główny późnobarokowy i dwa ołtarze boczne barokowo-klasycystyczne z 2 połowy XVIII wieku. W ołtarzu głównym, w polu środkowym znajduje się nisza w kształcie prostokąta, zwieńczona zamkniętym łukiem nadwieszonym, w której umieszczona jest figura Matki Bożej z Dzieciątkiem datowana na około 1420-1430 rok.

---

Gotycka figura Matki Bożej z Dzieciątkiem z ołtarza głównego kościoła w Siedlimowie przed kilku laty odzyskała swój dawny blask. Wykonano ją najprawdopodobniej z drewna lipowego, polichromowanego w typie ikonograficznym zwanym „Piękną Madonną” należy do najcenniejszych w regionie Kujawsko-pomorskim. Rzeźba Madonny była wielokrotnie przemalowywana i przezłocona, a warstwa przemalowań jest tak gruba, że deformuje pierwotny kształt figury i odbiera jej walory artystyczne i estetyczne. Struktura drewna została mocno osłabiona przez żerowanie kołatków. Bardzo negatywny wpływ na stan zachowania wyposażenia wnętrza miał m.in. nieszczelny dach.

Po lewej stronie kościoła umiejscowiona jest neobarokowa Ambona ze starszymi elementami barokowymi. W kościele znajduje się również klasycystyczna Chrzcielnica z 1 połowy XIX wieku. W wyposażeniu świątyni zobaczyć można liczne obrazy i rzeźby. Reszta wyposażenia pochodzi z końca XVIII wieku i z czasu współczesnego.

---

Organy w zabytkowej, drewnianej świątyni zostały zbudowane przez nieznanego organmistrza około 1860 roku. Posiadały one prawdopodobnie 7 głosów. Istnieją również dwa otwory po manubriach po bokach miejsca, gdzie wbudowana była klawiatura, lecz trudno dziś ustalić, z jakiego okresu są. Prawdopodobnie po przeróbkach wykonany w 1925 roku przez Józefa Stanisławskiego z Kruszwicy. Nie wiadomo, czy organy posiadały pedał, choć zauważa się otwór i miejsce na niego. Stół gry był wbudowany w lewy bok szafy organowej. Od ponad 15 lat organy są zdewastowane i nieczynne. W 2013 roku resztki wnętrza (m.in. wiatrownica na 7 głosów, elementy systemu mechanicznego, piszczałki) zostały ulokowane w pomieszczeniach wieżowych za chórem. Dyspozycja została zrekonstruowana przez prof. Wiktora Łyjaka w 1999 roku.

Prospekt jednosekcyjny, na cokole, bez zdecydowanych cech stylowych, niski. Po bokach bliźniacze segmenty: pola piszczałkowe zamknięte łukami, proste gzymsy, stolarska obudowa. Części nieparzyste niższe, wąskie, pola zamknięte łukami. Na gzymsach wycinana dekoracja. Środek szeroki, ograniczony do pseudopinakli, na których szeroki łuk, będący zwieńczeniem prospektu. Wszystkie piszczałki prospektowe są atrapami wykonanymi z drewna.

W spisie inwentarza z 1929 roku znajduje się informacja, jakoby organy miały być przez Stanisławskiego nie wyremontowane, a przerobione. Obecnie materiał archiwalny nie pozwala stwierdzić, jak bardzo Stanisławski ingerował w instrument. Niemniej jednak już w 1936 roku organy potrzebowały kolejnej naprawy, która została wykonana rok później.

Niekompletna dyspozycja instrumentu:

Manual:
Bourdon 16 Fuss
Principal 8 Fuss
Gedackt 8 Fuss
Portunalflöte 8 Fuss
Principal 4 Fuss
Gemshorn 4 Fuss

Pedal:
Subbas 16 Fuss

---

Około kilometra na północny-zachód od kościoła, za byłą miejscową szkołą, znajduje się cmentarz parafialny. W jego centrum zachował się obszerny, bezstylowy grobowiec. Na jego wierzchu wmontowano kilka marmurowych płyt epitafijnych. Spoczywają tutaj między innymi:

Pętkowski Zenon herbu Ostoja

ur. 18.12.1825 zm. 19.12.1907 w Kuśnierzu

s. Tomasza i Pauliny Truszkowskiej

 

Pętkowska Joanna z Tuchołków herbu Korzbok

ur. 30.05.1833 zm. 27.03.1907

c. Ludwika Tuchołka h. Korzbok i Krystyny Kossowskiej h. Jelita

 

Pętkowski Tadeusz Antoni herbu Ostoja

ur. 11.09.1918  zm. 11.10.1983

 

Pętkowska Janina Halina z Bierskich herbu Ostoja

ur. 03.10.1918 zm. 11.10.1983

 

Pętkowski Jacek Jerzy Kazimierz herbu Ostoja

ur. 23.08.1944 zm. 10.03.1945

 

Pętkowski Władysław Izydor herbu Ostoja

ur. 04.04.1863 Zagórki zm. 07.03.1946 w Grodzizku Mazowieckim

s. Zenona Pętkowskiego h. Ostoja i Joanna Tuchołka herbu Korzbok

 

Pętkowska Zofia Bronisława ze Skrzydlewskich h. Samson

ur. 29.04.1867 zm. 18.02.1937 w Kuśnierzu

c. Włodzimierza Watta-Skrzydlewskiego h. Samson i Zofii Wilkońskiej h. Odrowąż.

---

Do Parafii należą miejscowości:  

• Siedlimowo
• Wola Kożuszkowa
• Nożyczyn
• Lenartowo
• Berlinek
• Jeziora Wielkie
• Kuśnierz

---

Odpust:

29 września ku czci św. Michała Archanioła